Dağ, çevresindeki karasal alanlardan daha yüksek olan kara kütlelerine verilen addır. “Dağlık” sıfatı, dağlarla ilişkili ve kaplı alanları tanımlamak için kullanılır.
Türkiye’de birçok dağ olup bunların ortaya çıkış nedeni farklıdır. Bazı dağlar yerin sıkışmasıyla oluşurken bazı dağlar lavların yeryüzüne çıkıp donmasıyla oluşur. Yanardağların lavlarının kaynağı, magma denen çok sıcak kütledir.
Bir dağın yüksekliği onun deniz seviyesinden yüksekliğine göre belirlenir.
Bu maddede Türkiye’deki en yüksek dağlar, deniz seviyesinden yüksekliklerine göre sıralanmışlardır.
Bölgelere göre yüksek dağlar
Kuzey Anadolu Dağları: Yıldız (Istranca) Dağları, Küre Dağları, Ilgaz Dağı, Köroğlu Dağları, Canik Dağları, Giresun Dağları, Kaçkar Dağı, Mescit Dağı, Yalnızçam Dağları, Kop Dağı, Ilgar Dağı
Güney Anadolu Dağları: Toros Dağları, Davraz Dağı, Sultan Dağları, Tahtalı Dağları, Bey Dağları, Geyik Dağları,
Batı Anadolu Dağları: Kaz dağı, Yunt Dağları, Madra Dağları, Bozdağlar, Aydın Dağları, Menteşe Dağları, Türkmen Dağı, Emir Dağı, Murat Dağı, Akdağ (Denizli), Babadağ (dağ), Honaz Dağı, Spil Dağı, Yamanlar Dağı, Uludağ, Ganos Dağı
İç Anadolu Dağları: Emir dağı, Elmadağ, Akdağlar, Tecer Dağları, Erciyes Dağı, Karacadağ, Karadağ (Karaman), Hasandağı, Demirkazık Dağı, Aladağlar, Tahtalı Dağları, Bolkar Dağları
Doğu Anadolu Dağları: Munzur Dağları, Palandöken Dağı, Bingöl Dağları, Allahuekber Dağları, Ağrı Dağı ve Küçükağrı Dağı, Tendürek Dağı, Süphan Dağı, Nemrut Dağı (Bitlis), Nemrut Dağı
