SSD (Solid-State Drive), veri depolamak için geliştirilmiş HDD’lerin (Sabit Disk veya Harddik) yerini alan veri depolama aygıtıdır. SSD, sabit disk sürücülerde (HDD) bulunan plaklar ve diğer mekanik mekanizmalar yerine DRAM bellek yongaları veya NAND Flash kullanılarak üretilmektedir. Çalışma mantığı RAM‘ler ile hemen-hemen aynıdır.
SSD’lerin geliştirilmesinin temel amacı; HDD’lerin okuma/yazma oranının belirli bir limitte kalması, dizüstü bilgisayarların daha yaygın hale gelmesi ve dizüstü bilgisayarlardaki sabit disklerin düşme-sarsılma sonrası içindeki verilerin, sabit diskin bozulması sonucu kaybedilmesidir. Normal HDD’ler, 2 milisaniye içinde 350 G’ye dayanabilirken, SSD’ler 0,5 Milisaniye içinde 1500 G’ye dayanabilmektedir. SSD içinde hareketli parça olmaması SSD’lerin sessiz/gürültüsüz çalışmasına olanak sağlamaktadır. Bu durum, enerji tüketimini olumlu yönde etkilemektedir. Normal 2,5 inçlik dizüstü HDD’ler yaklaşık 2-3 Watt harcarken, SSD’ler yaklaşık 0.5-1 Watt harcamaktadır. SSD’ler, ısı değişimine daha dayanıklıdırlar. Bilinen HDD’ler 0C– 60 C’de çalışırken, SSD’ler -25C ile 85C’de çalışabilir. SSD’lerin belkide negatif tek özelliği HDD’lere göre çok pahalı olmasıdır. SSD’lerin yaygınlaşması ile birlikte fiyatların gün geçtikçe düşüşe geçeceği düşünülmektedir.
HDD’ler, 1950’lerin ortasından bu yana kullanılan bir teknoloji olan manyetik dönen plakalara dayanmaktadır. Veri yazma ve okuma işlemleri bu dönen plakalar ya da diskler üzerinde hareket eden kafalar tarafından gerçekleştirilir. HDD’ler, pek çok hareketli parçaya sahip mekanik cihazlardır ve bu nedenle de mekanik arızalar ile sıcak, soğuk, şok ve titreşim gibi çevre koşullarına dayalı arızalara daha meyillidirler. SSD sürücülerde plakalar ve kafaların yerini bellek yongaları almıştır ve bu sayede sıkça kullandığımız USB, SD ve CompactFlash ürünleriyle benzer şekilde çalışır. SSD’lerde hiçbir hareketli parça yoktur ve bu da HDD’lerde karşılaşılan dönüş gecikmelerini ortadan kaldırmaktadır. Aynı zamanda SSD’lerin HDD’lere kıyasla çevresel koşullara bağlı zarar görme olasılıkları daha düşüktür. SSD’ler yeni nesil veri depolama aygıtları olarak tasarlanmıştır ve bu nedenle mevcut sabit diskler ile aynı form faktörüne ve aynı SATA bağlantılarına sahiptir.
HDD’lerin maksimum yazma hızı ortalama 150Mb/sn iken (bazı modeller 270Mb/s’ye kadar çıkabilir) SSD’lerde bu hız 560mb/sn’dir. SSD’lerin en büyük avantajları; ısı, ses, düşük enerji sarfiyatı ve mekanikliğin ortadan kalkması olarak sayabiliriz. HDD‘ler günümüzde -içerisinde bulunan hareketli mekanik yapılardan dolayı- 3.5″, 2.5″ ve 1.8″ form faktörlende üretilmekte iken SSD’ler HDD’lerde bulunan form faktörlerine ek olarak PCI slotlarına ve M.2 form faktörlerine uyumlu bir şekilde de üretilmektedirler. Bu durum hem daha hızlı veri aktarım olanağı, hem de daha farklı faktörlerde cihazlar oluşturma konusunda imkan sağlamaktadırlar.